Gençlik barikat tanımadı, yıktı Şahmeran’ın mağarasını. Mücadelenin fitilini Beyazıt’ta yaktı.

Geleceksizliğe meydan okudu. Hukuksuzluğa karşı direnişi öne sürdü. Milyonların aklına kazındı mücadele fikri.

Demokrasi mücadelesine amade, tüm yurttaşlarla tek yumruk oldu. Nihayetinde Maltepe mitinginde görüldüğü üzere 2 milyon yurttaşla omuz omuza.

Faşist bir yağmura karşı, büyük bir şemsiye.

Yurdun her köşesine yayıldı direniş, ama dağınık, ama düzensiz. Gençlik öncülük etti.

Z kuşağı herkesi yanılttı, sadece kampüsünün sorunlarından bile bahsetmedi. Bütün bir rejimi tartışmaya açtı.

Bütün süreç boyunca gözlemlediğimiz üzere; seçme ve seçilme hakkının, ifade ve protesto özgürlüğünün ve halk iradesinin savunulmasında, çok ayrışık fikir ekolleri asgari bir programda ortak.

Bu düzey bir anayasal işleyişi dahi koruyamadığımız durumda, işler çok daha kötü seyredebilirdi. Ancak bu böyle olmadı. Asgari düzeyde ortaklaşıldı ve “Tek Adama Karşı Tek Yumruk” olundu.

Gençlik öncülük etti, ana muhalefet kapsayıcı ve yol gösterici adımlar atabildi, şimdi biz sosyalistlere belli görevler düşer.

Bu süreç büyük bir ekonomik krizin bağrında gerçekleşiyor. Milyonlarca asgari ücretlinin, emekçinin, emeklinin sesi olmak, onu siyasal davasıyla tanıştırabilmek gerekli.

Madem milli gelir kişi başına 15.000 doları aştıysa, madem Türkiye büyümekte ise, bu değeri üretenler, ondan payını almalıdır. Asgari ücret milli gelire göre hesaplanmalı, her ay düşen alım gücüne oranla da artmalıdır.

Eğer kayyımların ilk işi kent lokantalarını kapatmak oluyorsa, buna dur demek biz sosyalistlere de düşer. Refahın yolu, kamu üretiminden geçer.

Eğer işsizlik bu kadar yüksekse, iş gününü 6 saate düşürüp herkese iş sağlanmalıdır.

Bugünkü demokrasi mücadelemizde tek yumruk olduk, sabırlıyız. Basınç o kadar yüksek ki, halkın demokratik iradesi o kadar kuvvetli ki; meydanlar bütün yurttaşları kapsamaya uğraştığı, onun her bir kesiminin derdine derman olmaya yöneldiği sürece önümüz çok açık.

Hükümet hala daha çatlaklar vermiş değil, ama planları boşa çıktı. Demokrasi mücadelesi verenler henüz kazanmadı, ama yenilmedi de.

Tek adam o kadar düşmandı ki demokrasiye, sırtını sıvazlayacak bir ahbabı bile kalmadı. Bir kendisi kaldı, tek kaldı. Bayır aşağı yuvarlanıyor.

Ona oy verenler, artık yüz çevirdi. Sana güvendik yıllarca dedi, iradesini Erdoğan’a teslim etti, o ise oyunbozanlık yaptı.

Bir avuçlar, tek adam ve kurmayları; milyonlara karşı.

Çünkü gençlere bir gelecek sunamadılar. Fırsat eşitliğini yerlerde süründürdüler.

Çünkü emekçilere insan haysiyetine yaraşır bir yaşam vadedemediler. Zenginliği üretenler, sefaletle karşılaştılar.

Çünkü emeklileri açlık sınırına bile yanaşamayan bir aylığa mahkum ettiler.

Çünkü Kürt halkını yıllarca çözümsüzlüğe sürüklediler.

Çünkü kadınların eşitlik çağrısına kulak vermediler. Kadın cinayetlerine kapı araladılar.

Şimdi basamakları yavaş çıkacağız, düşmemek için. İvme demokrasiden yanayken, şimdi görevimiz; süreklilik, birlikte mücadele ve her toplumsal kesimin siyasal davasıyla buluşturulması.

Çelişik, dolambaçlı, zor görevlerimiz var. Yılgınlık yoksa, ilim Çin’de de olsa bulunur.

Artık perde açıldı, biz sahnedeyiz.