Ne zaman bir olay çıkagelsin solcuların karşısına, bir laf dolanıyor ağızlarda, kitleselleşme diye. Daha sonra “kitleselleşmenin garanti altına alınması gerekir” deniyor. Bir uyarı geliyor sonra oldukça kibar; “kitleselleşme iyidir ama sürekliliği de unutmayalım”.

Kitleselleşmek iyidir, süreklilik iyidir. İyi olan pek çok şey vardır. İyi sözler de vardır. İyi bir söz de vardır: Bal bal deyince ağız tatlanmaz.

Üniversite yemekhanelerine birer birer zam geliyor, ki bu eğitim yılında ikinciye. Köklü üniversitelerde nispeten hep daha ucuzdu, şu an en ucuzları 35-45 lira ayarına sabitliyorlar. Bak diğerinde de öyle denilebiliyor.

Nitekim diğerinde de öyle, kabul ettik. Ve hatta 35 lira ucuz, onu da kabul ettik. Zamlar geri çekilsin demiyorum, açıklamaları bol. Enflasyon oranında artırdık denilecek. Ara zam, yani ikinciye zam bu yüzden gerekliydi denilecek.

Yine kabul ettik. Bu kabalaşmış siyasetten çıkıyoruz, bundan böyle pozitif. 

Madem yıllık enflasyon oranında zam yaptınız yemekhanelere, burslara da aynısından istiyoruz.

İstanbul Planlama Ajansı verilerine dayanarak 9000 lira, herkese burs demiştik.

Tekrar ediyoruz, 9000 liranın üstüne yıllık enflasyonu da ekleyerek bursların herkese, koşulsuz 12000 lira olması gerektiğini ilan ediyoruz.

Madem yemekhanelere zam var, burslara da olacak.

İlan ediyoruz, şart koşuyoruz. Son derece somut hedefimiz. Zamlar geri alınsın çizgisi soyuttur, şart koşmaz. “Olmazsa eğer, mücadele ederim” sınırını çizmez.

Bu sınırı çiziyoruz, bir daha oradan geriye düşemeyelim diye. Mücadelemizde süreklilik istiyorsak eğer, kitleselleşmek ise derdimiz; somut hedefler gerekir, olay budur.